Tagi

, , ,

Współczesne społeczeństwo często określane jest mianem informacyjnego, ze względu na szeroki rozwój i zastosowanie różnorodnych technologii, w tym także technologii informacyjno – komunikacyjnej (TIK). Do niedawna podstawowym nośnikiem informacji był człowiek.

Współcześnie przy oprogramowaniu mierzonym w gigabajtach potrzebujemy komputer o bardzo dużej pamięci operacyjnej i trwałej.[1]

Zauważyć warto, że zasoby informacji stale się powiększają, będąc jednocześnie rozproszonymi w różnych miejscach, umieszczone na różnych nośnikach. W sytuacji wielości zasobów informacji jak i jej rozproszenia z pomocą przychodzi technologia informacyjna, która pozwala w sposób swobodny korzystać ze zgromadzonych danych.

Technologia informacyjna w swym znaczeniu zawiera połączenie informatyki z technologiami pokrewnymi, obejmującymi obszary takie jak: informacja, komputery, informatyka, oraz telekomunikacja. Inaczej mówiąc TI stanowi zespół nowoczesnych urządzeń wykorzystywanych w procesie komunikowania. [2] Inna definicja TI, która określana jest jako: zespół środków (czyli urządzeń takich jak komputery, sieci komputerowe i media), oraz narzędzi (do których zaliczamy oprogramowanie), a także technologie, które służą wszechstronnemu posługiwaniu się informacją.[3]

Technologia informacyjna w swoich działaniach obejmuje:

– poszukiwanie i gromadzenie informacji,

– jej zapisywanie i przechowywanie,

– przetwarzanie informacji,

– przesyłanie i likwidację informacji.[4]

Technologia informacyjna obejmuje swoim zakresem pojęciowym:

– elementy informatyki (w rozumieniu edukacji szkolnej na poziomie powszechnym),

– oddziaływanie, tworzenie, wykorzystywanie komunikatów medialnych (w tym multimedialnych),

– komunikacje społeczną za pośrednictwem mediów informacyjnych,

– społeczne i etyczne aspekty działania człowieka w sferze TI,

– analizę i syntezę informacji (przetwarzanie, selekcjonowanie, tworzenie spójnego obrazu z elementów umieszczonych w różnych obszarach),

– wykorzystywanie środków i metod informatyki,

– bezpieczeństwo systemów i danych.[5]

Określenie technologia informacyjna i komunikacyjna zawiera w sobie dwa aspekty jakimi są: informacja (podlegająca działaniu) oraz komunikacja (pojmowana jako przeznaczenie informacji oraz cel działania technologii). Oba aspekty zostały zrównane w swojej roli i stanowią zintegrowaną Technologię Informacyjno Komunikacyjną.

TIK rozumie się jako:

– sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny,

– infrastrukturę informatyczną,

– oprogramowanie,

– informatyczne systemy i struktury,

-metody przetwarzania informacji.[6]

Jedynie technologiczne wykorzystanie TIK w szkole, pomijając jej wartość jaką stanowią zasoby informacyjne, już nie wystarczy. Zarządzając zasobami informacyjnymi przy użyciu TIK można wpływać także na proces rozwoju jednostek, co w obszarze edukacyjno – wychowawczej roli szkoły stanowi istotną wartość.

Wykorzystywanie technologii informatycznej w szkołach staje się normą, i trudno sobie dziś wyobrazić współczesną szkołę wyposażoną w pracownię internetową, w której nie wykorzystywałoby się nowoczesnych technologii w procesie zarządzania. W związku z powyższym istnieje obecnie wymóg wobec osób kandydujących na dyrektorów, bądź pełniących te funkcje, ukończenia studiów podyplomowych z zakresu zarządzania oświatą, w programie których znajduje się moduł poświęcony wykorzystaniu TI w zarządzaniu placówką oświatową.

[1] Menedżer i kreator edukacji, pod red. Cz. Plewki, H. Bednarczyka, ITE, Radom 2008, str. 183.

[2] A. Siemińska-Losko, Internet w przygotowaniu nauczycieli do stosowania technologii informacyjnej, Adam Marszałek, Toruń 2007, s. 16.

[3] Szkolny Leksykon Informatyczny, http://www.wsip.com.pl/sli/, (01.06.2011)

[4] Złota Encyklopedia, PWN, Warszawa 2002

[5] A. Siemińska-Losko, Internet w przygotowaniu nauczycieli do stosowania technologii informacyjnej, Adam Marszałek, Toruń 2007, s.17.

[6] Polska wobec wyzwań społeczeństwa informacyjnego: aksjologiczne i społeczne dylematy integracji z Unią Europejską(raporty), [w:] K.B.Wydro, Z.Kotowski, Technologie informacyjne a tendencje rozwojowe Unii Europejskiej, Instytut Rozwoju i Studiów Strategicznych, Warszawa 1998, s. 53-54.